Het is iets over twaalf uur ’s nachts als ik een berichtje krijg dat de bevalling begonnen is, maar ik nog niet hoef te komen. Ik lig dan al te slapen en word er gelukkig niet wakker van. “Gelukkig?”, hoor ik je denken. Nou het zit zo, de nacht ervoor werd ik om 1.30 uur uit bed gebeld voor een bevalling in Nijmegen. Terwijl ik daar nog was ontving ik in de vroege ochtend een berichtje van een andere vader dat de bevalling bij hen begonnen was. Misschien heb je de vorige blog gelezen, daar vertel ik erover. Al met al stuur ik naar de geboorte in Lichtenvoorde een collega van mij en verloopt het in Nijmegen allemaal anders dan gehoopt en blijkt het kindje een ernstige afwijking te hebben waar ze geopereerd zal worden. Ik ben rond half vier in de middag thuis. Dus vandaar dat ik het berichtje van deze ouders gelukkig niet gelezen heb. 3e kindje op komst binnen 24 uur.. Ik denk dat ik licht in paniek geraakt was haha. Nu werd ik om 7.15 uur gebeld, de verloskundige was geweest, 5cm ontsluiting dus ik mocht gaan rijden. Wat fijn dat ik een hele nacht door heb kunnen slapen.
Wanneer ik aankom, zo’n anderhalf/twee uur later is de verloskundige net weer geweest. Nog steeds 5 cm, dus ik ben in ieder geval mooi op tijd. De vader vangt me op en we drinken eerst wat koffie. De moeder is boven en komt niet veel later even beneden. Ze heeft mooi regelmatige weeën en vangt deze echt ontzettend goed op. Echt mooi om te zien hoe ze bij iedere wee in zichzelf keert en zachtjes heen en weer wiegt. Op de bal, leunend over de box. Ze gaat zelfs nog even buiten zitten en boven is de slaapkamer donker zodat ze zich even helemaal terug kan trekken.
Wanneer ze boven is ga ik soms heel even naar boven, maar laat ik haar vooral ook veel alleen. Beneden zit ik rustig samen met de verloskundige en de vader komt er ook af en toe bij zitten. Er hangt een rustige en ontspannen sfeer. Terwijl er tegelijkertijd keihard gewerkt wordt. In de box hangt een prachtige muziekmobiel. In het midden hangt de leeuw. Ik maak er foto’s van, want hoe leuk, dit kindje heeft als sterrenbeeld leeuw… Of nee, toch niet? Het is al de 21e geweest, dus mijn biredenatie klopt helemaal niet. Lacherig vertel ik het de vader, dan weet hij waarom er straks leeuwenfoto’s tussen zitten haha, goed verhaal wel he? 😉
Helaas lijkt de ontsluiting niet echt te vorderen. De moeder besluit nog even te gaan douchen. Hierbij draait ze heerlijke muziek, waar ik dan wel weer een beetje om moet lachen. Verder frustreert het wel dat ze zo hard aan het werk is, maar er niet veel lijkt te veranderen. Dit doet ze toch besluiten om de vliezen te breken om te kijken of dat wat helpt. Maar wanneer dit ook niet zo is wordt er toch besloten om naar het ziekenhuis te gaan en een ruggenprik te vragen. Ik snap het helemaal. Ze is kapot en al zo lang bezig en als je dan ook blijft ‘steken’, dan is et heel moeilijk om de moed erin te houden. Toch blijft ze iedere wee weer rustig en beheerst. Ik vind het echt heel knap. De teleurstelling moet even een plek krijgen natuurlijk.
Eenmaal in het ziekenhuis duurt het nog wel even voordat de ruggenprik erin zit en als om 19.15 uur (12 uur nadat ik gebeld werd dus!) ze eigenlijk og steeds vrijwel geen vordering gemaakt heeft wordt er besloten haar iets te helpen met wee-opwekkers. En dit lijkt effect te hebben. De ruggenprik werkt voor ons gevoel nog maar net, de opkikkers erin en ineens wordt het heftiger en lijkt de ruggenprik minder goed te werken. Logisch, want ze gaat snel. Het duurt niet lang voordat er een prachtig kindje wordt geboren. Een meisje! Wauw! Het was zo mooi om weer bij te mogen zijn. De ouders krijgen alle tijd om huid op huid te knuffelen. Na ruim 2 uur verlaat ik het ziekenhuis en precies 48 uur na het eerste telefoontje van deze geboortemarathon ben ik thuis. Op de minuut na. 3 kindjes in 48 uur. Wauw. Echt wauw gewoon. Wat een beroep heb ik toch, zo mega mooi en bijzonder!
Van de ouders mag ik de volgende anonieme beelden delen, waarvoor dank! <3