In de zomer ga ik op kennismakingsgesprek bij Lisa en Bernd. Zij zijn in verwachting van hun tweede kindje en willen graag de geboorte vastgelegd hebben. We hebben een hartstikke leuk gesprek en nog voordat ik halverwege huis ben hebben ze de boeking al bevestigd. Super leuk! Het is de bedoeling dat Lisa in het ziekenhuis van Almelo gaat bevallen. Echter zodra zij bij haar uitgerekende datum komt, is het ziekenhuis in Almelo dicht voor een derde persoon. Lisa haar eerste bevalling ging goed en vlot, en dus besluit ze om het dit keer dan toch thuis te proberen, zodat ik aanwezig kan zijn.
De dag dat het aan het rommelen is heb ik weer een sportafspraak staan.. Het zal toch niet dat ik straks weer in mijn sportkleding een geboorte vast sta te leggen? Het zet nog niet echt door, dus ik durf wel gewoon te gaan, wel weer met mijn camera’s en extra kleding bij me. Maar dit keer kan ik na het sporten gewoon rustig naar huis en douchen haha. Rond zeven uur krijg ik dan toch bericht dat ik mag gaan rijden. Ze heeft 5cm ontsluiting en de vliezen zijn gebroken. Ik schiet een tikkeltje in de stress, omdat ze vorige keer zo snel bevallen is en ik nog 50 minuten moet rijden. Ik spring op en zit binnen no time in de auto. Zodra ik aankom doet de verloskundige net de overdracht met haar collega, ik ben op tijd! Gelukkig maar! Ik ga naar boven waar Lisa mega rustig haar weeën weg zucht. Ik weet dat ik het vaker zeg, dat sommige vrouwen zo super beheerst zijn, maar ook dit keer is dat echt zo. Ik heb daar zo veel respect voor! We kletsen tussendoor een beetje en ineens horen we buiten iemand hard en vrolijk zingen. Wij hadden tot voor kort een (hele vrolijke en vriendelijke) pakjesbezorger die dat precies zo kon. Grappig, dacht ik. Bernd kijkt uit het raam en zegt ” oh het is de pakjesbezorger”… Ik denk huh? Het zal toch niet? Ik kan het niet laten om even naar het raam te lopen en naar beneden te kijken. Ja wel hoor, staat daar, 50 minuten rijde verder, ‘onze’ pakjesbezorger! Ik vond het echt heel grappig!
Lisa blijft ondertussen beheerst haar weeën weg zuchten. Niet veel later wordt hun oudste kindje Boaz wakker. Hij is nog erg klein, dus ze besluiten oma te bellen zodat hij opgehaald kan worden. Tot die tijd kruipt hij tegen mama en haar dikke buik aan. Zo mooi, echt vertederend om te zien.
Wanneer hij opgehaald is lijken de weeen ook toe te nemen en op een gegeven moment geeft Lisa aan dat ze echt niet meer wil en naar het ziekenhuis wil. De verloskundige probeert haar uit te leggen dat dit waarschijnlijk niet meer kan. Lisa onderbreekt haar door te zeggen dat ze weet wat de verloskundige gaat vertellen, maar dat ze echt niet meer kan. Dit gebeurt uiteraard vaker, maar zij is zo mega rustig, het is haast niet voor te stellen dat ze al bijna mag gaan persen. Maar het is toch echt zo. Lisa is er bijna. Nog even op de zij en hopelijk helpt haar dat het laatste stukje door. Dit is ook zo. Binnen no time krijgt ze echt persdrang en vanaf dan is er ook niets meer aan te houden/sturen. Haar lichaam weet zelf precies wat het moet doen. En dan wordt daar ineens heel snel Xavi geboren! <3 Wauw! Zo mooi! Wat een mooi ventje is het! Hij lijkt een beetje rossig te zijn, net als papa, super leuk om te zien. Ik blijf nog even om de eerste controles vast te leggen, de eerste voeding en natuurlijk het aankleden en daarna laat ik de kersverse ouders samen en vertrek ik weer richting huis. Ik ben zo blij dat ze thuis bevalen is en dat alles goed gegaan is! Dat Ik er bij mocht zijn en voor ze vast heb mogen leggen! Dit was eind november, en mijn laatste bevalling tot nu (2 februari 2021).. Ondertussen heb ik door alle maatregelen al meerdere geboortes weer moeten missen en dat is ontzettend zuur. Hopelijk wordt alles snel beter!