In de zomer ga ik voor een kennismakingsgesprek naar Enschede, daar ontmoet ik Amina en haar moeder. Ze is zwanger van haar tweede kindje en wil graag de geboorte door mij vast laten leggen. Super leuk natuurlijk! Het is 18 november wanneer ik rond 5 uur in de ochtend gebeld word. De weeën zijn begonnen. De verloskundige is ook gebeld en we spreken af dat we even afwachten tot zij geweest is. Toch app ik haar meteen daarna dat ik me in ieder geval vast klaar maak. Ze is een snelle bevaller, en dan ben ik vaak meteen wat alerter. Ik maak me klaar, smeer een beschuitje en krijg een WhatsApp dat ik anders ook wel vast mag gaan rijden, de weeën worden heftiger, de verloskundige is er nog niet. Ik schuif snel mijn beschuit naar binnen en ga rijden. Onderweg krijg ik een Whatsapp: 6cm. Blij dat ik ben ga rijden, maar ook blij dat ik waarschijnlijk wel op tijd ga komen.
Als ik rond 6.15 uur in de kamer ben wordt mij verteld dat de oudste dochter ook wakker is en netjes rustig in haar slaapkamer op de iPad zit. Ik maak stiekem een foto door de kier van de deur. Wat een schatje, ik bedoel, vreemde mensen in huis, mama die aan het bevallen is, en toch rustig en geduldig op je kamer wachten. Ook als ze mij een tijdje later ziet vind zegent helemaal prima dat ik even een foto maak. Ze kletst wat, echt wat een schatje!
Amina gaat intussen nog even douchen, en niet heel veel later krijgt ze persdrang. Het persen gaat ook super snel en voor we het weten is daar hun kleine wondertje, Jaxson! wat een prachtig ventje! Zodra de navelstreng doorgeknipt kan worden wordt eerst grote zus erbij gehaald, zodat zij mee kan helpen. Hoe tof is dat, dat je later kunt zeggen dat je de navelstreng van je broertje door hebt mogen knippen! Wanneer de placenta ook geboren wordt, wil ze toch weer even de slaapkamer uit. Helemaal goed en begrijpelijk. Daarna wordt ze overal heerlijk bij betrokken, het nakijken, het aankleden, ze mag hem ook nog even vasthouden. Het huilen is wat minder leuk, maar he, we kunnen gewoon onze oren dichtdoen toch haha! Ze helpt ook met het eerste flesje geven en daarna gaat papa haar naar de opvang brengen. Ik maak nog een paar foto’s en help even met het bed verschonen als Amina zich doucht. Daarna vertrek ik weer naar huis. Wat was het een prachtige geboorte en wat fijn dat ik aanwezig mocht zijn!
*Foto’s zijn met toestemming verloskundige geplaatst.
