Geboortefotograaf Winterswijk
De geboorte van Job. In december boeken Desiree en Martijn mij als geboortefotograaf. Ik ben heel blij verrast, want Desiree was op de basisschool altijd mijn beste vriendinnetje, dus hoe bijzonder is het dat ik nu bij de geboorte van haar tweede kindje aanwezig mag zijn? Ik mocht de geboorte van haar twee nichtjes Demi en Fleur ook al fotograferen, dus ook op dat punt was het al bijzonder.
Kennis hoeven we natuurlijk niet meer te maken, maar ik ga nog wel even bij ze langs om de belangrijke dingen en wensen te bespreken. Het is een gezellig gesprek, zo bijzonder dat we in onze kinderjaren zo veel bij elkaar gespeeld hebben, en we nu beiden ons eigen leven hebben, gezin, vrienden en werk.
Desiree is 29 januari uitgeteld, maar hun oudste zoon kwam met 37 wkn en 3 dgn. Ik weet als geen ander dat dit niets zegt (mijn jongens kwam met 41/2, 41/3, 40/4 en onze dochter met 37/4), maar toch hou je er een beetje rekening mee dat deze kleine ook wel wat vroeger gaat komen. De tijd verstrekt, maar de baby laat op zich wachten. We appen iedere week even, en wachten (on)geduldig af.. Op 5 februari heb ik nog iemand uitgeteld, en als bij haar de vliezen breken op 29 januari, maar de weeën nog niet meteen beginnen, begin ik ‘m toch een beetje te knijpen. Dat is altijd een spannend iets natuurlijk, de kans dat er twee tegelijk bevallen is klein, maar het kan natuurlijk wel… De dagen duren voor mijn gevoel wat langer en de nachten slaap ik erg onrustig. En hoewel ik weet dat Desiree liever vandaag dan morgen bevalt, hoop ik dat ze nog heel even wacht tot de baby in Doetinchem geboren is. En gelukkig gebeurt dat ook. Woensdag bevalt de eerste en dus weet ik zeker dat ik aanwezig kan zijn bij Desiree. Omdat de eerste bevalling snel ging, sta ik op scherp. Vrijdag om 12 uur wordt Desiree gestript bij de verloskundige. Onze jongste wil per se met ene vriendje bij ons thuis spelen, en ik spreek af met de moeder van het vriendje dat wanneer ik weg moet ik ze bij hen breng en dat ik haar op de hoogte hou. Het strippen is gelukt en Desiree heeft ongeveer 2cm.. Met de vorige bevalling in mijn achterhoofd word ik toch iets onrustig. De moeder van het vriendje stelt voor dat ze bij ons komt voor de zekerheid, en dus drinken we gezellig koffie totdat Boyke thuis is, haha.
Maar het blijft rustig, of in ieder geval, het is begint nog niet echt..
Zaterdagochtend, 5 uur, word ik door Desiree gebeld. De weeën zijn begonnen, we wachten even tot de verloskundige er is en ze weten hoe het er voor staat. Om 5.45 uur word ik weer gebeld, Desiree heeft 6cm, en dus vertrek ik die kant op.
Daar aangekomen zie ik een super rustige vrouw die haar weeën ontzettend goed onder controle heeft. Ik ben onder de indruk. Rond half acht heeft ze 8 cm. Hun oudste zoon werd een beetje wakker, dus Martijns ouders zijn gebeld om hem op te komen halen. Er wordt besloten om daarna de vliezen te breken. De vorige keer ging het vanaf dat punt ineens heel snel. Dit verwachten we nu eigenlijk allemaal weer. Het precieze tijdstip weet ik niet meer, maar wanneer de vliezen worden gebroken komen inderdaad vrij snel de persweeën. Het laatste randje moet alleen nog wel weg. Rond half negen komt Desirees moeder binnen. Zij zou met Daan naar de gym gaan, maar die was natuurlijk al weg 😉 Desiree geeft aan dat ze graag wil dat haar moeder naar boven komt. Zij is verrast dat het begonnen is en wil even snel ‘oh het is begonnen en zet ‘m op’ zeggen, om daarna weer weg te gaan, maar Desiree geeft duidelijk aan dat ze wil dat ze blijft. Annelies is ook bij de geboorte van Daan geweest, en ik hoor aan de stem van Desiree dat ze echt heel graag wil dat haar moeder blijft. Ik voel de emoties bij mezelf opkomen. Mijn moeder is bij 3 v.d. 4 bevallingen aanwezig geweest bij mij en ik herkende het gevoel van Desiree precies.
Meteen denk ik, dit is gewoon waarop Desiree onbewust op heeft gewacht. Nu gaat het vast snel. Maar helaas. Hoe hard Desiree haar best ook doet, de kleine zakt vrijwel niet. Verschillende houdingen worden er geprobeerd, maar het werkt niet. De kleine ligt als sterrenkijker, en er wordt besloten om naar het ziekenhuis te gaan. Dat is een domper. In alle haast worden alle spulletjes bij elkaar gepakt. Hier had niemand voor die tijd rekening mee gehouden. We rijden met vier auto’s richting het ziekenhuis, daar aangekomen omarmen Annelies en ik elkaar even een kort moment. Dit is niet waar we op gerekend hadden, maar beide hebben we een goed gevoel bij het ziekenhuis. Dit is gewoon even beter nu.
In het ziekenhuis worden we opgewacht en wordt Desiree aan de ctg gelegd en krijgt ze opwekkers om nog net iets stevigere weeën te krijgen. Ook moet ze even op haar zij liggen in de hoop dat dit het proces bevorderd. En dat doet het. De kleine draait zich zelfs nog een klein beetje en om 10.36 uur wordt hij dan eindelijk geboren. Job!
Pfiew, wat ben ik trots! Maar ik hou me groot natuurlijk.. Totdat ik Annelies zie huilen. Tja, toen kon ik mijn tranen toch niet meer tegen houden en moet ik er toch een paar wegvegen 😉
Rond 12 uur gaan Martijn en Annelies even weg, de auto van Martijn ophalen en de Maxi-Cosi die daar in staat (de ruiten waren beslagen toen ze naar het zkh gingen, en dus snel met de andere auto gegaan) en Annelies gaat naar huis. Ik blijf nog even bij Desiree en Job tot Martijn terug is.
Daarna ga ik naar huis en we spreken af dat ik nog even terug kom voor de eerste ontmoeting met grote broer Daan en de opa’s oma’s, ooms en tantes, neefje en nichtjes.
Hier zie ik ook Demi en Fleur weer even, Fleur is eerste kerstdag geboren, weten jullie nog? Super leuk!
Na een lange mooie dag ga ik moe, maar ontzettend voldaan naar huis. En omdat ik even een half weekje niet op wacht sta, drink ik thuis lekker een pilsje op het nieuwe leven en bijzondere dag. Wat was het weer mooi!